شرایط امروز پرسپولیس را می توان با وضعیت منچستر یونایتد در فصل جاری قیاس کرد.

همیشه سعی کرده‌ام از مقایسه فوتبال روز دنیا با فوتبال خودمان پرهیز کنم زیرا ساختارهای فوتبال ما از بعد نرم افزاری، سخت افزاری، مدیریت، قدمت و برنامه ریزی اجازه نمی‌دهد مقایسه‌ای بین منچستریونایتد و پرسپولیس داشته باشیم.

اما شاید وقایع این فصل این دو تیم بتواند اندکی از فرهنگ نوین فوتبال را به ما بنمایایند.

منچستر یونایتد از لیگ قهرمانان باشگاه‌های اروپا حذف شده، این تیم در شنبه گذشته در یک بازی حساس بازی جام حذفی را هم از دست داد و در لیگ با مشکلات فراوان پشت سر رقیب همشهری‌اش یعنی منچسترسیتی است. بسیاری از طرفداران منچستریونایتد چندان امیدی برای کسب جام توسط شاگردان فرگوسن ندارند اما به او اعتماد دارند زیرا تیم فرگوسن با لشگری از مصدومان مواجه شده و در حال حاضر مشغول ساختن نسل جدیدی از فوتبالیست‌های جدید است. این یک واقعیت است که منچستریونایتد در درون دروازه، خط دفاعی و خط حمله با معضل رو به رو است اما فرگوسن می‌خواهد تیم جدیدی را بسازد و مردم هم به او اعتماد می‌کنند.

پرسپولیس قهرمان دو دوره قبلی جام حذفی امسال عملا شانسی برای قهرمانی ندارد. این تیم در لیگ نیز با فاصله‌ای زیاد پشت سر تیم‌های دیگر تیم‌ها در جایگاه هشتم است و از جام حذفی نیز بیرون رفته و باید برای لیگ قهرمانان باشگاه‌های آسیا خودش را آماده کند. پرسپولیس در تهران دو امتیاز مهم را در برابر ذوب آهن از دست داد اما تز معروف دنیزلی را اجرا کرد. بخاطر داریم چند سال پیش که دنیزلی در پرسپولیس مشغول به کار بود وقتی از او پرسیدند چرا تیم شما خوب بازی می‌کند اما نتیجه کافی را نمی‌گیرد تنها پاسخ داد: «اگر مردم دنبال نتیجه بودند از روی اینترنت و یا گوش دادن به اخبار از طریق رسانه‌ها می‌توانستند به مقصود خود برسند اما تیم من می‌خواهد فوتبال زیبائی نمایش دهد تا مردمی که پول داده‌اند تا فوتبال ببینند از دیدن آن سیراب شوند». و چنین است که فوتبال دنیزلی از نوع دل‌پسند است.

پرسپولیس دنیزلی می‌خواهد جوانان خود را آزمایش کند، مردانی چون حسین هوشیار. نگاه کنید او از شهرداری یاسوج آمده و می‌تواند ما را به یاد دروازه بانان بزرگی بیاندازد که از تیم‌های کوچک به تیم‌های بزرگ آمدند و بزرگ شدند، کسانی چون زنده یاد ناصرخان حجازی که از نادر به تاج و بعد استقلال رفت و یا بهروز سلطانی که از کیان به پرسپولیس پیوست و یا عابدزاده که از تام به استقلال و بعد به پرسپولیس رفت.

مردانی چون نوروزی و علی عسگر و اولادی جوانانی هستند که دنیزلی به دنبال ارائه فوتبال شناور با آنهاست. پرسپولیس مشغول ساختن تیم جدید است و به همین دلیل می‌گوئیم چرا نباید مثل تماشاگران منچستریونایتد باشیم که به فرگی اعتماد کردند. پرسپولیس در مقابل یکی از تاکتکی‌ترین تیم‌های فوتبال ما، ۷۰درصد به ۳۰درصد صاحب توپ و میدان بود. پرسپولیس خوب فوتبال بازی می‌کند. آنها پاس‌های صحیح زیادی می‌دهند و موقعیت خوبی درست می‌کنند. این تیم مشغول جابجائی است اما اگر نتیجه نمی‌گیرد به دلیل آن است که مشغول ساختن است و این یعنی اینکه در این فوتبال باید به دنیزلی‌ها بها داد.

به یاد بیاوریم روزی که رایکارد به بارسا آمد، خیلی‌ها او را باور نداشتند اما او در سال اول حضورش به تیم اعتماد به نفس کافی داد و از سال بعد قهرمان لا لیگا و قهرمان اروپا شد، حالا در مورد فرگوسن نیز همین تصور را داریم و دنیزلی هم باید مورد حمایت ما باشد که به فوتبال بها می‌دهد. ما باید یاد بگیریم برای ساختن تیم صبر کنیم و بتوانیم بگوئیم شعور کافی از فوتبال داریم.